4 mei 2017, donderdag

De nacht was onrustig zoals te verwachten viel na de ontdekking van een bruin vreemdsoortig insect, maar uiteindelijk vielen we toch in een rusteloze slaap. Om zeven uur werden we wakker en prezen ons gelukkig dat we de vroege ochtendwandeling (start 05.00 uur) van 3 a 4 uur hadden afgezegd. Het ontbijt was met heerlijk frisse vruchtensap, een paar geroosterde boterhammen met gebakken ei en jam en pisang goreng. Heerlijk! En daarna alvast de dag doornemen op de veranda terwijl de kippen rustig rond ons aan het scharrelen waren. Wat zijn we van plan? Vandaag begint de zoektocht naar de sporen van de voorouders van Marjolein. We hebben informatie van foto's en brieven van rond negentienhonderd en proberen nazaten op te sporen. Om klokslag tien uur komt er een auto aanrijden met twee redelijk jonge knapen. Jan, de chauffeur spreekt geen Engels. Het is een rustige jongen en zet al snel de bagage in de auto. Jacksen is onze gids, hij spreekt goed Engels en vraagt wat de plannen zijn. We stappen in de auto en gaande weg vinden gids en onderzoekers elkaar in een plan de campagne. Leuk is het als Jacksen steeds meer geïnteresseerd raakt in het familie verleden van Marjolein. Hij komt met allerlei ideeën om het onderzoek te starten. We hebben een foto van een graftombe uit 1907, maar hebben geen idee waar deze staat. Het kan zijn in Sukur, een gehucht vlakbij Airmadidi, maar zou er na 110 jaar nog iets van te vinden zijn? Na een klein uur rijden en praten arriveren we in het dorpje en vinden een overwoekerd kerkhof. Scheef gezakte grafzerken, bomen die door de graven heen zijn gegroeid en overal hoog struikgewas. Met stokken slaan we op de grond om ongedierte weg te jagen en een weg te banen. Soms lezen we bekende namen maar de tombe is niet te vinden. Totdat Jacksen vraagt of hij nogmaals de foto mag zien. Er staat een klein boompje op de foto iets van de tombe af. Hier, zegt hij opeens! Kijk, hier moet het zijn. Kijk maar naar die boom. En inderdaad het lijkt er wel op. Maar de marmeren plaat die op de tombe zit is nauwelijks te lezen. Met wat gras en stokjes maken we de letters schoon. En... het is 'm! We hebben het graf van Salmon Rondonuwu de betovergrootvader van Marjolein gevonden. Ons éérste doel is bereikt. We blijven daarna in de buurt van de tombe rondkijken en vinden zelfs nog meer graven van ons bekende personen. Fantastisch! Het is mooi te zien hoe ons enthousiasme op de jongens overslaat. Ze blijven maar gaan. Echt deze gasten zijn goud waard. Na dit bezoek stelt Jacksen voor naar het Dorpshuis in Sukur te gaan. Het is meer een aftands zaaltje waar net een vergadering bezig is. Bij een belendend kantoortje vragen we informatie en worden pardoes de vergadering ingeduwd. Nou daar staan we dan. Eerst maar netjes groeten. Selamat Siang (goedendag) als antwoord krijgen we prachtig in koor: selamat siang. Nu gelijk effe doorpakken. Apa kabar? (Hoe gaat het) iedereen lachen. Baik! (Goed) En de heksenketel breekt los. Iedereen wil met ons op de foto. De voorzitter heet ons welkom. En Marjolein mag met behulp van de gids rondvragen of er eventuele nakomelingen zijn van haar voorouders. Die zijn niet aanwezig, maar men gaat direct rondbellen en in no time komt er een vrouw binnen die tot in detail de familierelaties kan verklaren. Weer een prachtig resultaat! Voor vandaag houden we het voor gezien. Opgetogen rijden we naar ons nieuwe onderkomen hotel Sutanraja aan de rand van Manado. En nog is onze zoektocht niet afgerond....