14 mei 2017, zondag

We hebben er zin in vanmorgen. Gisteravond hadden we al besloten een wandeling te gaan maken door de rijstvelden híer net buiten Ubud. En vanavond willen we een apendans (kecak) bijwonen. Ja, het loopt allemaal lekker. Vannacht heeft het gehoosd en de straten geuren heerlijk fris. Bij de receptie van Nick's Pension kunnen we al de kaartjes van de avondvoorstelling kopen. Dat is mooi. Verder krijgen we een uit de hand getekend kaartje mee waarop simplistisch de wandelroute met een stippellijn staat aangegeven. Nou, kat in 't bakkie. Nog één punt. De baard van George heeft een groeistuip gekregen door al dat Indische eten. Is er misschien een kapper in de buurt? Er wordt lacherig gereageerd, want de meeste Indonesiërs hebben weinig baardgroei. Dus is zo'n grijs oerwoud al een bezienswaardigheid op zich. Laat staan dat er een kapper voor te vinden is. Na wat heen en weer gebel blijkt honderd meter verderop een goede kapper te zitten. Nou dat komt mooi uit want die kant moeten we toch op. We lopen het straal voorbij want op het adres zit namelijk een beauty salon voor o.a. de removal of facial hair. Tja, dat is wat erg rigoureus. Misschien morgen, we kijken wel. Na de drukke hoofdstraat wandelen we eindelijk de velden rond Ubud in. Eerst is er nog wat bebossing. Dus volop schaduw met verborgen tempeltjes. Maar na een half uur lopen we door de rijstvelden. Nergens schaduw. De zon staat al hoog aan de hemel en het zweet gutst ons van het lichaam. De wandeling zou ongeveer twee uur moeten duren en die zijn al om. Als we zo doorlopen komen we nooit met een bocht terug, maar lopen rechtdoor naar het zuiden. Bij een barretje drinken we wat en vragen de weg. Nee hoor we zitten verkeerd, we hebben een afslag gemist. Terug lopen dan maar, hoewel, het is op het heetst van de dag! Dan zien we een bordje wasserette met daaronder een klein bordje taxi. En in no time rijden we voor een appel en een ei in een auto met airco terug naar het pension. Héérlijk. 's Avonds bezoeken we de Kecak voorstelling. Dát is echt heel apart. Aan de hand van een verhaal worden er allerlei ritmisch vocale geluiden gemaakt door een groep van honderd mannen die in een cirkel zit. Zij beelden een apenvolk uit. De karakters van het verhaal dansen in het midden van de groep en worden begeleid door o.a. het bekende kecak (ketjak) geroep van de groep. En met dit culturele uitje besluiten we de dag.