9 mei 2017, dinsdag

Om vier uur op. Douchen, inpakken en om vijf uur rijden we weg van het Sutanraja hotel dat slechts enkele kilometers van Sukur ligt. De rit naar het Sam Ratulangi Airport bij Manado duurt slechts een half uur. Het is nog stikdonker op de weg en er is nauwelijks verlichting. Toch zijn er al mensen aan het werk. Onverlicht staan trucks midden op de weg hun lading te lossen. Onze chauffeur zal er wel op beducht zijn, maar in Nederland zou dit voor verschrikkelijke ongelukken zorgen. Afijn, het inchecken gaat tegenwoordig snel. We worden al echte wereldreizigers. Broekriemen doen we niet meer om, alles waar ijzer aan zit gooien we in de handbagage en alleen onze wandelschoenen moeten we uitdoen en worden apart door de scanner gehaald. Ja die wandelschoenen! Je hebt ze toch best wel vaak nodig. Vooral in de bushbush. Het zijn de omvangrijkste en zwaarste items in onze bagage, dus als we gaan vliegen doen we ze aan om gewicht en volume te sparen. Om 7 uur vliegen we met Lion Air via Makassar naar Denpassar op Bali waar we om 11 uur arriveren. Het klinkt misschien gek maar als we uit het vliegtuig stappen en door een toegangspoort met Chineesachtige versiersels heen gaan krijgen we allebei het idee in een kermisattractie te belanden. En eerlijk gezegd tijdens de meer dan drie uur durende tocht van het zuiden naar Lovina Beach in het noorden van Bali leek het net één lange uitdragerij van souvenirs en eettentjes. We zullen in de komende dagen zoveel mogelijk de mooie kanten van dit eiland bezoeken en de drukte proberen te vermijden. Marjolein is trouwens vandaag jarig. Hoera. We vieren het met een etentje vlakbij het strand. We zijn wel moe, maar hebben het best naar ons zin. Onderwijl worden we overstelpt door WhatsAp berichten van onze nieuwe familie die de suiker oom en tante uit Nederland doorlopend de groeten doen.