27 april, donderdag

We nemen afscheid van Duta Garden in Yogyakarta. Om stipt acht uur staat de chauffeur Joko weer klaar. Tassen, rollbag en koffer achterin en rijden maar. Het is mooi weer, de onweersbui gisteravond heeft alles lekker opgefrist. Het verkeer in Yogya valt ook mee. Al snel zijn we op weg naar Solo (Surakarta). Daar brengen we een bezoek aan het Mangkuneharan paleis van een Javaanse prins. We hebben gisteren de thee gemist bij de Sultan van Yogya, dus doen we het nu dunnetjes over. De schoenen moeten uit en op blote voeten lopen we over Italiaans marmer langs vitrines met onderscheidingen en giften van buitenlandse koningkeizeradmiraals. We hebben een lieftallige Javaanse dame die alles in goed Engels kan uitleggen. Na dit cultureel gebeuren gaan we weer verder. Onderweg openen de sluizen van de hemel zich. Het water stort naar beneden. We rijden een berghelling op en waterstromen komen kolkend op ons af. In de stromende regen komen we aan op de helling van de vulkaan Lawu bij Candi Sukuh. Dit is een klein Hindoeïstisch tempeltje met erotische taferelen afgebeeld in stenen blokken. De stortbui blijft hangen, dus hullen we ons in plastic regencapes en met paraplu's gewapend nemen we foto's. Wie weet kunnen we er nog wat van leren. Als we naar de volgende attractie rijden houdt het op te regenen. Dat komt mooi uit, want we zijn net bij de Grojogan Sewu Waterval. Als we er maar toe lopen merken we dat het keienpad erg glad is. En halverwege komt Marjolein ten val. Gelukkig mankeert ze niets. Door de zojuist gevallen regen is de waterval veranderd in een kolkende bruine massa. Als we teruglopen komt er plots uit het bos een troep apen aanstormen en kruist ons pad. We beseffen dat we nu op de grens van natuur en beschaving zitten. Hoger klimt ons busje tegen de vulkaan Luwa. Dan bij Sarangan is ons einddoel bereikt. Een hotel in de vijftiger jaren stijl. Tsja, eerlijk gezegd schrikken wij een beetje bij het zien van dit verouderde onderkomen. Het ligt mooi met uitzicht op het meer, maar wat een achterstallig onderhoud. Maar we laten ons niet kisten. Het eten is goed. De nasi goreng en mensen zijn vriendelijk. De koude douche nemen we voor lief toe. Dit overleven we wel.