21 april 2017, vrijdag

Afscheid van het HB Guest house. Zes uur, we lopen nog even in de prachtige tuin, de rivier stroomt vredig onder het bruggetje door van de kampong. In de verte zien we vaag de berg Salak in de nevel. Het personeel doet ons hartelijk uitgeleide en hoe gek het ook klinkt, het lijkt wel alsof we weer opnieuw op reis gaan. We rijden met een andere chauffeur -Benny- eerst naar Bandung, maar uiteindelijk zal ons einddoel Lembang zijn, een stadje in de bergen in de buurt van Bandung. Maar vanwege een lang weekend in Indonesië zitten de wegen propvol en een rit over de Puncakpas zou zeker 8 uur gaan duren. Dus proberen we de tolweg, maar de verwachte 2 uur naar Bandung wordt vanwege de drukte net geen vijf uur, dus dat valt ook tegen. Maar Benny heeft krontjong muziek opstaan en we wisselen voortdurend verhalen in het Engels en Indonesisch uit. In Bandung rijden we eerst naar een adres waar de overgrootmoeder van Marjolein heeft gewoond rond 1920. Het originele huis is helaas gesloopt, maar het huis van een buurvrouw, die bereidwillig en nieuwsgierig naar buiten komt - geeft ons een aardige indruk van hoe het koloniale huis er moet hebben uitgezien. Tempo Doeloe. Dan naar een voorstelling van Saung Angklung Udjo. Een Angklung is een bamboe instrument dat door het schudden ervan een toon voortbrengt. Door kinderen worden er muziek en dans voorstellingen gegeven en het is echt mooi om hen in kleurrijke traditionele kleding bezig te zien. En ja, toen werden er mensen uit het publiek gevraagd en moest George meedoen met dansen. De beelden mogen nog niet worden vrijgegeven.... Gelukkig! Na de voorstelling arriveren we rond half acht 's avonds in een Dynastie-achtig hotel "Villa Venetys" vol marmer op de vloer en kunst aan de wanden. We zijn nog de enige gasten vanavond, dus legt het personeel ons in de watten. Nasi Goreng, heerlijk, Bintang bier en ander lekkers. Zo komen we de vakantie wel door. En de was? Vraagt Marjolein opeens op de kamer. G gaat het vragen aan de balie. No problem, nu brengen morgen klaar. Op de hotelkamer sorteren we de was en wordt de lijst ingevuld. G. brengt het naar de balie. Niemand te zien. G. roept, klopt op balie en besluit een deur open te doen. Ligt het voltallige personeel met het gezicht naar het oosten. Tja. No problem.