20 april 2017, donderdag

Gisteravond na een hevige onweersbui klinkt er opeens een hoog, eentonig knetterend geluid. Het komt vanuit het donkere gangetje naast ons huisje. Het is er vochtig, er lopen snoeren over de muren; een kletsnatte ruimte en elektriciteit, dat is niet fijn. Ik haal Bob de beheerder van het Guesthouse erbij. Hij is een rustige man die ook wat Nederlands spreekt. Hij luistert even aandachtig en zegt glimlachend: "Ies bees!" "Aduh.. is elektriek", werp ik tegen. Hij schudt zijn hoofd en glipt op zijn teenslippers het griezelige donkere gangetje in. Opeens verschijnt zijn gezicht tussen de enorme bladeren die er groeien. "Awas" (opgelet) zegt hij en springt even op. Het geluid stopt onmiddellijk en ik hoor een plons. "Ies beess" zegt hij triomfantelijk met een grote glimlach. "Ies kikker". Daar sta ik dan met mijn technische kennis in de luren gelegd door een kikker met mongolische keel-knetter klanken.

De volgende morgen na het ontbijt wandelen we in de mooie tuin. Bij kampong Cinangneng doen vrouwen de was in de kali. In de verte zien we bergen. Om 9 uur haalt chauffeur Suroto ons op. We gaan naar Bogor: de botanische tuinen. Het is vreselijk druk onderweg, alles rijdt door elkaar. Suroto blijft rustig en heeft zelfs tijd ons Indonesische woordjes te leren. Sampai jumpa - tot ziens en vertelt dat veel woorden van Nederlandse origine zijn, maar hier worden omgedraaid. Postkantoor heet bijvoorbeeld Kantor Pos. Om 10 uur rijden we door de hoofdingang, we spreken een ophaaltijd af en Suroto parkeert de auto en gaat liggen slapen op een bankje. "No problem", zegt hij. Blijkbaar is dat hier de gewoonte. De warmte is overweldigend na de airco in de auto. Maar ja niets doen is geen optie en we kijken onze ogen uit. Enorme palmen, bamboebossen, prachtige orchideeën en zelfs nog een oud Hollands kerkhofje. Steeds wordt onze tour onderbroken door giechelende meisjes, lachende jongens en vrolijke gezinnen. Ze willen allemaal met ons op de foto! Mister, bu (vrouw) foto!, selfie? We lijken wel sterren! We lachen heel wat af met al die mensen in gebroken Engels en Indonesische woorden. Iedereen is in opperbeste stemming. Om 2 uur 's middags zijn we bekaf en zoeken de chauffeur Suroto weer op en rijden door het drukke verkeer naar het Guesthouse. Na een duik in het zwembad nog effe tiduren (slapen) is het al weer tijd voor makan makan. Kortom we genieten!