25 april 2017, dinsdag

Vanmorgen om 3.15 uur opgestaan. Op naar de Sunrise Borobudur. Tata tataa...! We gaan per fiets, iemand van Rumah Dharma zal meefietsen om de weg te wijzen. Maar als er om vier uur nog niemand is, besluiten we zelf maar op pad te gaan. Het is nog donker, hier en daar brandt een straatlampje, zelf zijn we gewapend met een zaklamp. Er is gelukkig vrijwel geen verkeer en zo komen we zonder kleerscheuren bij de receptie van hotel Manohara aan. We betalen de entree met de creditcard, krijgen een sticker en een zaklamp mee en gaan vandaag maar eens door de officiële ingang naar binnen. We beklimmen in het donker de trap van de tempel. Boven zien we geen hand voor onze ogen. We zijn één van de eersten. Beneden ons begint de oproep voor het ochtendgebed. Het is klam en mistig. Aan de oostkant van de tempel staan we in de duisternis tussen de klokvormige stoepa's te wachten. Steeds meer mensen komen naar boven en de stemming is wat bedrukt. Zal de mist nog optrekken? Zijn we voor niets zo vroeg uit bed gekomen? Voor níets? Onzin! Het wordt licht en hoewel mistig is het een aparte ervaring om over de negen etages van het bouwwerk te dwalen. Wat moet het een enorme inspanning zijn geweest om dit te bouwen. Om zes uur gaan we via het hotel Manohara terug, we krijgen ieder nog een halsdoek mee als aandenken. In Rumah Dharma ontbijten we voor het laatst in deze paradijselijke omgeving. Om acht uur komt de auto voorrijden. Onze nieuwe chauffeur heet Joko (Djoko) en hij blijft de rest van de week tot en met ons verblijf in Soerabaija bij ons. Hij begint enthousiast met het opsommen van een heel programma, maar we temperen zijn geestdrift een beetje. We zijn nu eenmaal vreemde vogels. Less is more. Liever een paar dingen meemaken en rustig genieten, dan in een sneltreinvaart overal langs razen. Joko spreekt redelijk goed Engels en dat is een geruststelling want komende week zullen we zijn assistentie hard nodig hebben. Om tien uur arriveren we bij de Prambanan, ongeveer 18 kilometer ten oosten van Yogyakarta. Het is niet druk, dat was gisteren wel anders. We horen dat er vele files waren. In Indonesië is het landschap prachtig, maar rond de tempels lijkt het alsof er nog een dimensie aan toegevoegd wordt. De groteske vreemde structuren van de bouwsels tillen de omgeving op maar een buitenaardse schoonheid. Ook hier dwalen we rond en zoeken verkoeling op een bankje onder een boom. We schillen een appeltje en laten volledig "zen" de omgeving op ons inwerken. Heerlijk, niets geen drukte, geen programma, gewoon genieten. Straks rijden we naar Yogyakarta en zullen onze intrek nemen in hotel Duta Garden.